Toen ik kortgeleden een elastiekje per ongeluk liet kapot springen, zag ik een opvallende metafoor met het leven: sommige levensperiodes zijn zo beproevend dat we voelen dat de rek eruit is, we passief en gelaten tegen gebeurtenissen aankijken en we hopen dat er een oplossing uit de lucht komt vallen om de schwung er weer in te krijgen.
Een tweetal jaar geleden las ik de eerste artikels over quiet quitting. Een fenomeen waarbij werknemers passiever worden, minder initiatieven nemen op het werk en ze “gewild uitdoven” in hun job. Volgens Google is het een recent fenomeen omdat de term quiet quitting pas sinds 2022 in Google’s zoekresultaten opduikt. Maar het Manpower HR trends rapport 2024 omschrijft het wel als een uitdaging voor de bedrijfswereld!
Mijn eerste bedenking over quiet quitting was of dit geen oude wijn in nieuwe zakken is? Of heeft de professionele wereld nu pas door dat quiet quitting vaker voorkomt dan ingeschat? De gevolgen blijven hoe dan ook niet uit: werknemers die hun motivatie verliezen, niet meer openbloeien in hun taken of projecten en zich liever onzichtbaar wanen in het bedrijf. Minder bedrijfsdoelstellingen die gehaald worden, minder innovatie. Het is een les dat talent blijvende investering vraagt, anders kwijnt het weg of vertrekt het.
Oorzaken
De oorzaken van quiet quitting zijn ontelbaar, en zeker niet-exhaustief:
- Gebrek aan autonomie in een job
- Geen of weinig erkenning
- Onduidelijke taken
- Geen feedbackcultuur
- Micromanagement
- Conflicten met collega’s, leidinggevende
- Een bedrijfscultuur die talent te weinig ondersteunt
- …
Diezelfde oorzaken kunnen er ook toe leiden dat een werknemer ontslag neemt. Waarom zou iemand er dan eerder voor kiezen om een quiet quitter te worden?
Er zijn geen eenduidige antwoorden. Werknemers voelen zich ontevreden, maar kiezen toch voor een gouden kooi-effect: ze blijven een tijd hangen in hun job omdat die comfortabel is en hen voordelen oplevert. Ze nemen geen uitdagingen of projecten meer aan in hun huidige job, maar focussen zich op dat comfort tot ze een nieuwe een nieuwe baan hebben gevonden.
Gevolgen voor de quiet quitter
In de artikels die ik las, wordt er ingezoomd op de gevolgen voor organisaties: wat betekent quiet quitting voor bedrijven? Welke risico’s houdt dat in?
Toch ben ik ervan overtuigd dat de quiet quitter ook gevolgen zal ondervinden van zijn/haar werkattitude. Denk maar aan mentale uitputting, een verslechterde relatie met collega’s en leidinggevende, weinig wederzijds vertrouwen. Een gebrekkige motivatie straalt bovendien af op de werkomgeving die de quitter op lange termijn weinig zal ondersteunen.
Je loopt het risico dat je je eigen competenties ondergraaft: minder interesse of motivatie tonen, leidt tot minder werk of projecten. Dat veroorzaakt stagnatie in je werk met bijgevolg geen kansen om je competenties in te zetten.
Wat doe je eraan?
Als organisatie kan je bewustzijn creëren rond quiet quitters, en vooral rond de oorzaken die werknemers ertoe aanzetten om die strategie toe te passen. Een aantal pistes:
- Voer als manager regelmatig gesprekken met je werknemers en ga grondig na wat er leeft: is de medewerker gelukkig? Is er voldoende uitdaging in de job? Lopen de professionele relaties goed?
- Erken de prestaties van je medewerker: wacht niet tot de laatste dag van je medewerker om hem/haar te prijzen over behaalde resultaten, talenten, inzet.
- Goede communicatie over verwachtingen, rollen, verantwoordelijkheden: duidelijkheid scheppen over wat een medewerker moet bereiken of welke de verwachtingen zijn, helpen de medewerker om zijn traject te volgen binnen de organisatie.
- Investeer in je medewerkers: bekijk ontwikkelingsmogelijkheden en/of nieuwe uitdagingen.
Helpen op microniveau
Zie je als collega een andere collega uitdoven in een functie? Een gesprek tussen collega’s is laagdrempeliger dan meteen naar een manager te stappen. Je kan luisteren naar de collega en pistes bekijken, bespreken. Je kan steun geven en bekijken wat de collega nodig heeft. Kortom, quiet quitting hoeft niet altijd de enige optie te zijn.
Bronnen:
https://www.tijd.be/opinie/column/quiet-quitting-verdient-uw-aandacht/10410855
Mijn werkgeluk 