“Stop trying to be productive” blokletterde de New York Times nog in april. Een titel die me even deed slikken omdat er toch een confronterende waarheid achter schuilt. De journaliste interviewt Amerikanen die tijdens de lockdown een immense druk voelen om hun verplichte lockdowndagen zo nuttig mogelijk in te vullen. De takenlijst  is lang: je huis renoveren, vaker sporten, een nieuwe taal leren, jezelf tot expert bakker omtoveren…kortom, geen enkele minuut van de dag blijft onbenut. En een opvallende conclusie: onder die geweldige druk krijgen mensen minder en minder zaken gedaan.

Ik ging de voorbije maanden lustig mee in al dat “productief bezig zijn in een zee van tijd”: het werd maar eens tijd om steeds uitgestelde huisklusjes aan te pakken, een nieuwe hobby op te nemen, wat beter op mijn voeding te letten, mijn kennis van het Italiaans weer op te frissen, voldoende van de bank komen om intensief te gaan sporten. En zo kan ik nog een paar bladzijden doorgaan. Mijn checklist werd opeens lang en “druk”. Mijn dagen leken wel voorbij te hollen, hoe hard ik zelf ook achter de tijd aan liep. Hoezo, de wereld staat stil? Ik merkte er niet zoveel van. En uiteraard kreeg ik ook niet alles gedaan.

Professionele projecten op de helling

Op dezelfde manier ervoer ik ook druk om mijn professionele projecten op gang te trekken. De wereld staat stil, maar ik wil vooruit, zo klonk het almaar duidelijker in mijn hoofd. Ik zat al een tijdje met ideeën om een nieuw project te beginnen op het werk. Maar de coronaregelsdrukte zorgde ervoor dat mijn eigen loopbaanplannen ook een flinke deuk kregen. Mijn nieuwe projectvoorstel werd van tafel geveegd want “geen tijd, andere prioriteiten”. De coronawerkaanpassingen kregen voorrang: een alternatief zoeken voor fysieke vergaderingen en opleidingen, collega’s helpen om de werkpiek op te vangen, inspringen voor werk dat anders ging blijven liggen, mijn eigen werk coronaproof georganiseerd krijgen. De werkdruk werd goed opgevoerd met allerlei taken die ik normaal niet uitvoer en dit een aantal maanden aan een stuk. Ik voelde dat mijn eigen loopbaan(wensen) heel erg onder druk kwamen te staan.  En ook al kon ik begrip opbrengen voor de urgentie, toch voelde ik me in de kou gezet.

Andere kijk

Hoe graag ik de handdoek niet in de ring wil gooien, toch staan mijn projecten wel tijdelijk stil. Dit kan frustrerend zijn, voor onzekerheid zorgen, leiden tot piekergedrag (komt het wel nog op gang en wanneer?) en allerlei consoorten van verwarde gevoelens die ik liever niet zou hebben. Ik heb geleerd om de situatie te aanvaarden. Het project dat ik graag wil opstarten zet ik nu even on hold en stel ik voorop als een professioneel doel dat ik in een trager tempo wel zal bereiken. Lees: ik bekijk de situatie vanuit een positieve mindset en niet als een nu afgekondigd rampenplan waar niets meer tegen te beginnen valt.

Rust door kleine stappen

Ik heb me voorgenomen om bewuster kleine stappen te zetten die, vermoed ik, op langere termijn ook een positieve invloed hebben op mijn loopbaan. Het zijn manieren om te investeren in mezelf waardoor ik me blijf goed voelen, ook tijdens minder leuke loopbaanmomenten:

• Tijd voor reflectie: in het coronatijdperk neem ik vaker tijd om te reflecteren; zo herschreef ik nog eens mijn missie; door mijn missie helder te krijgen en ze opnieuw te formuleren, kreeg ik opnieuw zin in ontwikkeling, doelen, nieuwe projecten, kan ik ook verschillende loopbaankeuzes afwegen en zien welke het beste bij me passen, op dit moment in mijn carrière, in lijn met mijn ambities en werkgeluk
• Dagdromen (of visualiseren): dit is een leuke tip die ik vond op het internet! Er af en toe eens op los dagdromen helpt me om positief te blijven, mijn creativiteit terug te vinden en meer zelfvertrouwen te krijgen wanneer het minder gaat
• Ik investeer in mijn eigen kracht en talent: als het werk moeilijk werd de voorbije maanden, investeerde ik in andere activiteiten waarbij ik mijn eigen talenten kan inzetten; bij behoefte aan een creatieve uitlaatklep naaide ik mijn eigen mondmaskers, ontwerp ik flyerteksten voor een lokale handelszaak, boks ik nieuwe kookrecepten in elkaar…
• Ik zoek en vind troost bij anderen: het helpt om vrienden aan te spreken die net als ik in verwarrende professionele tijden zitten! We kunnen elkaar tips en moed geven om het vol te houden wanneer het eens wat minder gaat
• Corona geeft me de uitgelezen kans om bewuster na te denken over mijn keuzes: als nu alles wegvalt, welke keuzes maken mij dan het gelukkigste? Waar investeer ik in? Het lijkt zo’n eenvoudige vraag maar die brengt veel teweeg. Ik ben bijv. blij dat ik opnieuw heb gekozen voor vrijwilligerswerk, weer tijd neem om een goed boek te lezen of naar muziek te luisteren…
• Elke dag een dankbare stap zetten in het nieuwe normaal: ik probeer dankbaar te zijn voor elke kleine stap die mogelijk is in dit bijzondere tijdperk. Zoals eens online kunnen afspreken met vrienden, yoga beoefenen thuis, gaan lopen, nieuwe wandelroutes uitstippelen…
• De natuur in:  ik ga zo vaak mogelijk wandelen. Rust in de natuur, rust in mezelf!