Foto: mindspace-studio-tOcjCOomSk0-unsplash

De zomer…een periode om bij een stralend zonnetje mijn geluksmomentenconto aan te dikken met fijne activiteiten en mooie herinneringen. Ik drukte tijdens mijn vakantie de pauzeknop in zodat ik het eerste werkhalfjaar 2020 rustig door mijn hoofd kon laten flitsen.   

En terwijl ik de voorbije maanden ploeterde tussen thuiswerk en online vergaderingen, mijn eettafel omtoverde in een gezellige werktafel en me nog uit de naad werkte om digitaal volledig mee te zijn, besefte ik ook dat werkgeluk vaak bestaat uit die kleine momenten, dingen en mensen die het verschil maken. Dat er niet zoiets bestaat als het perfecte recept voor werkgeluk maar dat alle kleine 1+1′tjes toch wel eens een “3” opleveren. Welke waren mijn werkgelukhoogtepunten het voorbije halfjaar? 

De heiligheid van het koffieritueel 

Ik mis ze geweldig tijdens mijn verplichte coronatelewerkperiode: de koffieritueelmomenten met collega’s. Lees: ik stort mijn hart uit bij collega’s aan de koffiemachine of ik rakel met hen alle mooie gebeurtenissen op van het voorbije weekend. Het bijhorende gevoel van herkenbaarheid bij gedeelde smart en vreugde…dat zorgt voor verbinding en een fijne beleving van je werkdag. 

Partner in crime: de collega die een supervriendin werd 

Wanneer een collega een echte vriend(in) wordt, dat is pas een echt werkgelukmoment! De collega-vriend(in) met wie je wel eens samen professionele stormen doorstaat, die heel goed weet hoe op je in te praten wanneer je gefrustreerd bent over een voorval op de werkvloer. Dan is samen je hart luchten en goed lachen iets waar ik van opfleur. Zo heb ik het enorme geluk gehad om meer dan 1 collega te ontmoeten die een goede vriendin werd. Dan mocht discreet roddelen wel eens want je vertrouwen werd niet beschaamd. En kon je ook eens je verhaal vertellen wanneer er privé iets tegenzat.  

E-mails waarvan je dacht ze vervelende reacties zouden opleveren  

Ik ben niet de enige die al eens een vervelende mail moet sturen. Zo’n mail waarvan je weet dat hij niet bij iedereen in goede aarde zal vallen. Dan zie ik er niet alleen tegenop maar voel ik vooral het zweet overal uitbreken. En krijg ik al bijna hoofdpijn van de reacties die zullen volgen. Ik zend de mail en wat blijkt? Geen kat die er echt van wakker ligt of maar 1 morrende medewerker die commentaar geeft…case closed. Dat was ook even gelukkig zijn! 

Alles op de rails krijgen 

Weten dat je in staat bent om je job goed uit te oefenen: je werk is niet te moeilijk, te gemakkelijk of te belastend. Daardoor bereik je resultaten, zie je dat het goed loopt en keer je met een tevreden gevoel naar huis. 

Ik leerde “nee” zeggen 

Iets waar ik zowel privé als professioneel mee worstelde: het heet gewoon “nee” leren zeggen. En ja: het was een waardevolle collega-vriendin die me leerde dat te trainen. Ik ben er haar dankbaar voor! Door nee te leren zeggen, gooide ik een heleboel werkfrustratie overboord.  

Doelen en zingeving

Ik zou het ontzettend lastig vinden om te werken zonder zingeving of doel. Via mijn job wil ik iets bijdragen aan een organisatie of de maatschappij volgens mijn waarden en vanuit een intrinsieke motivatie. Waarbij ik ook mijn job kan sturen zodat die zinvol blijft. En op een werkplek waar ik aan mijn eigen doelen en ontwikkeling kan werken. Een job waarbij ik een smile op mijn gezicht krijg wanneer ik een moeilijke taak heb afgekregen. En waarbij ik niet meteen ga lopen wanneer het eens tegenzit.

Creatief lucht geven aan werkfrustraties 

Een baaldag op het werk? Dat leidde vaak tot een impassioned speech die ik thuis afstak (bedankt aan mijn geduldige man die er naar luisterde 😊). Maar ik deed er ook wel iets creatiefs mee. Ik schreef het van me af, krabbelde mijn ergernissen op papier en gooide mijn schrijfsels dan met volle kracht in de vuilbak. Ik voelde me een pak rustiger. En had tegelijk ook een creatieve uitlaatklep gevonden. (een aanvullende tip van mijn vriendelijke wederhelft: een punching ball helpt ook…). 

Steun geven en krijgen: empathie 

Er bestaat iets moois op de wereld: het heet empathie.  Het kunnen geven aan een ander wat die nodig heeft en de kans groot is dat je er iets voor terugkrijgt: een warm gevoel, begrip, respect, vriendschap, een mooi gebaar.  Ik voelde me enorm gesteund door empathische collega’s. Zelf probeerde ik er evenmin op te beknibbelen. Resultaat? Het was fijner werken, er was meer begrip bij moeilijke situaties en ik leerde vanuit een ander perspectief naar een collega te kijken.