Foto: unsplash: jesus-kiteque-wn-KYaHwcis-unsplash

De professionele balans opmaken. Dat is zoiets waar mensen wel eens – heel toepasselijk – ‘werk’ willen van maken aan het begin van een nieuw kalenderjaar.

Ik ben er geen uitzondering op. Ook al heb ik het gevoel goed bezig te zijn en ervaar ik veel professionele drive en motivatie, toch kan ik niet zonder gezonde zelfreflectie. Ik heb het als introvert ook nodig om te reflecteren en stil te staan bij wat er mij overkomt op het werk, hoe ik ermee omga, welke uitdagingen er mij te wachten staan. En hoe ik chill kan blijven wanneer het even een heel pak minder vlot gaat. Want ja hoor, baaldagen maken zeker deel uit van het totale werkpakket.

Ik stelde me de vraag: hoe sta ik eigenlijk in het werk? En ik neem je mee in een paar bevindingen 😊.

Een tikkeltje idealistisch

Idealisering is mij zeker niet vreemd. Het kon dan ook niet anders dan dat mijn roze bril af toe ferm aan diggelen werd geslagen door een stevige reality check. Ook een job kan wel eens tegenvallen of beslist moeilijke uitdagingen opleveren.

Gelukkig leer ik met tijd en ervaring minder idealistisch naar mijn job te kijken. Zo besef ik dat, net zoals in het leven, goede dagen wel eens gevolgd worden door mindere dagen. Een job is verre van perfect en zal het nooit zijn.

In een ruimere context wil ik niettemin wel blijven streven naar mijn professionele idealen. Dat zijn op hun beurt normen, waarden en jobomstandigheden die ik belangrijk vind en waar ik elke dag wel een stukje wil van realiseren. Ze zijn ook persoonlijk en vloeien voort uit wat ik belangrijk vind: hoe een bedrijf of werkgever functioneert, welke collega’s ik heb, welke kwaliteit ik uit mijn werk kan halen.

Je kan er ook bij gaan zitten…sedentarisme

Ja, ik spreek over ‘hoe sta ik in het werk’, maar eigenlijk blijf ik er vooral bij zitten. Letterlijk dan.

Het sedentarisme van mijn job is een stoorzender. Lange dagen achter een PC slijten, het is wat anders dan de oermens die op jacht ging en veel bewoog! Ik hoop dat ik ooit kan overschakelen naar een iets mobielere invulling van mijn job. Waarbij ik vaker de beentjes strek, op verplaatsing mag gaan of verschillende types taken uitvoer. Dus niet alleen zittaakjes.

Voldoende bewegen doe ik zeker, maar het blauwe scherm blijft een mateloze aantrekkingskracht op me uitoefenen. Voor je het weet, raak je bijna letterlijk vastgeroest, alle ergonomische stoelen ten spijt (geloof me, in mijn werk hebben ze er zwaar in geïnvesteerd!). Regelmatig opstaan, blijven bewegen, je zithouding aanpassen, er zijn voldoende middeltjes, je moet alleen niet vergeten ze te gebruiken. En ja, misschien stel ik wel eens voor aan mijn collega’s dat we allemaal samen stoelgymnastiek beoefenen? Alle gekheid op een stokje, het blijft een probleem. We zitten vaker en langer dan onze voorouders. Ik probeer me te stimuleren om krachtige ochtendwandelingen te doen, van thuis naar het station, van het aankomststation naar mijn werk. Zelfde traject ’s avonds. Alle beetjes helpen.

Het onmisbare eilandje

Werken…dat is voor mij – en misschien ook herkenbaar voor anderen – een stukje sociaal isolement inlassen. Hoe leuk het ook werken is in een team, ik zit ook graag op een eilandje wanneer ik werk. Zodat ik me voldoende kan concentreren in alle rust – als introvert is dit echt onmisbaar! – en tijd neem voor reflectie over mijn werk en taken.

Jammer genoeg ben ik ook één van de ‘gelukkigen’ die in een landschapskantoor werkt. Het maakt niet uit welke hiërarchische functie je op mijn werk bekleedt, we zitten allemaal netjes aan een flexdesk in een hele grote ruimte. Ruimte waarin ik niet altijd de behoefte voel om te babbelen maar de nabijheid van mijn collega’s wel als een pluspunt beschouw.

Afhankelijk van het werk, de dagen, en de drukte…probeer ik te schipperen tussen mijn eilandje en dat van de anderen!

Zingeving en resultaat

Als ik het gevoel had dat mijn werk geen zin had, dan was ik echt al lang verdwenen uit de arbeidswereld. Weten en zien dat je werk zinvol is, dat is bijna een uitloper van mezelf. En ik ben niet de enige die er zo over denkt. Onderzoek wijst uit dat we steeds meer zoeken naar zinvol werk.

Bovendien staat zingeving voor mij ook niet los van resultaat. Ik wil zien dat ik een doel bereik en dat mijn werk een voor mij zichtbaar en duidelijk resultaat oplevert.

Rebelse nar

In mijn professionele beginjaren voelde ik me diep vanbinnen vaak een rebelse nar. Ik vond mijn draai in het bedrijfsleven lange tijd niet en had dan soms wel een heel eigenzinnige visie op het werk…en ik bleef in mijn eigen hoekje zitten. Ik zal mijn collega’s van toen niet zeker altijd de beste indruk hebben gegeven!

Dat eigenaardige rebelse gevoel is met de jaren weggeëbd, geëvolueerd naar een  meer realistische blik. Maar het bekruipt me soms nog op zeer onverwachte momenten. Zoals wanneer collega’s zich vol enthousiasme in de gedeelde Whatsapp-groep van het werk storten en ik me afvraag met gefronste wenkbrauwen of het nu wel echt die richting uit moet gaan. Of wanneer er teambuildingmomenten worden georganiseerd die zo ver van mijn bed staan dat ik niet weet wat ik er mee moet aanvangen (ik verwerkte dit in een eerder blogstukje over ‘de kracht van gewoontes en rituelen’). Dan ga ik wel nog eens in een eigenzinnig hoekje zitten.

Ik ben die eigenzinnige blik wel blijven vasthouden. Maar op een andere manier. Het eigenzinnige hoekjeszitten heeft nu plaatsgemaakt voor een (hopelijk gezonde) kritische blik, een verfrissende manier om naar de dingen te kijken en me te kunnen verplaatsen in mensen en situaties, los van de bedrijfscontext. En rare blikken van toen worden ingewisseld voor complimentjes. Het is een vaardigheid, zeggen ze mij dan 😊.

Ten slotte…

Weten hoe je in je werk staat, kan je kracht en houvast geven. Reflectie, afstand nemen om af en toe de balans op te maken hoe jij je voelt, zeker ook.

En nu aan jou 🙂