Toen ik dacht aan een manier om mijn werktijd beter te chronometreren, wist ik niet dat een Italiaanse tomaat (‘pomodoro’) de oplossing zou bieden! 

Op internet las ik iets over de pomodoromethode, genoemd naar een Italiaan die met een wekker in de vorm van een tomaat, aan de slag ging: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Pomodorotechniek. Wat houdt het precies in? Efficiënter werken en dus meer uit je werkdag halen door in grote blokken van 25 min te werken, met daarna telkens 5 min pauze. Na 5 x 25 min geconcentreerd werken, mag je een langere pauze nemen. De applicatie was gemakkelijk te downloaden dus ging ik aan de slag met mijn pomodorootje op een mooie maandagmorgen. Maandag is niet meteen mijn fitste werkdag, dus ging ik ervan uit dat mijn pomodoro me wel zou stimuleren om de dag goed en geconcentreerd door te brengen.

Hoe ga je te werk? Een eerste stap bij pomodoro bestaat erin je taken goed te omschrijven: wat wil je precies gedaan krijgen tijdens je werkdag? Hoeveel tijd heb je ervoor nodig? Ik ben een ongelofelijk slechte ‘timemanager’’: veel gedaan willen krijgen in te weinig tijd en er dus niet in slagen om die taak binnen de tijdspanne af te maken, daar ben ik specialist in…. Pomodoro legt dus de vinger op de wonde en kleeft er een uitdaging aan: slaag ik er deze keer in om mijn tijd goed in te schatten voor elke taak?

Daarna volgt een tweede test: werk ik 25 min geconcentreerd aan 1 taak of worden de 25 min ook besteed aan een amalgaam van taken, gaande van zaaltjes regelen voor een vergadering (geen 25 min voor nodig, dat weet ik dan wel goed in te schatten!) een paar mailtjes beantwoorden…ik maak dan maar een grote taak ‘e-mails beantwoorden’ om die amalgaam aan te pakken. Het kind moet ten slotte een naam krijgen.

Ik start mijn pomodoro applicatie op het werk, zet mijn oordopjes in en here we go! De eerste 25 min heb ik inderdaad geconcentreerd en fit kunnen werken (misschien ook wel te wijten aan ‘iets nieuws testen en er energie uit halen’). Alleen loopt de wekker af na 25 min, het signaal weerklinkt en daar schrik ik eventjes van aangezien ik in een open ruimte werk met vele andere collega’s en ik mijn experiment ietwat discreet wil uitvoeren. Ik kan het blijkbaar niet stopzetten, maar het is gelukkig een vrij korte ‘beep’ die na een paar seconden stopt. Oef. Tijd voor een zalige 5 minuten pauze waarin ik ga wandelen in de gang en een koffie neem.

Daarna klaar voor de volgende rondes. Het begint te wennen, 25 min werken, telkens 5 min hardverdiende pauze. Alleen heb ik daarna een vergadering gepland met een collega. Pomodoro zal niet veel uithalen, de vergadering duurt ruim een uur waarbij ik optimaal geconcentreerd moet blijven. Daarna is het al middag en knort mijn maag. Ik ben uit het pomodororitme geraakt, en ga nu toch een 30 tot 40 min lunchen (dat wordt dan de lange pauze na al mijn 25 minuutjes hard work in de ochtend). Na de lunch zet ik er mij met volle moed aan, maar pomodoro stelt ook een doel voorop: minimum 10 blokjes van 25 min werken halen, maar ik ben in de namiddag de tel kwijt. Bovendien daalt mijn productiviteit vanaf 14u: mijn lunchvertering vreet gretig aan mijn concentratie en ik begin hier en daar al vals te spelen. Ik werk langer door maar neem ook langer pauze…rond 15u30 geraak ik weer goed op gang en eindig ik de dag min of meer in pomodoro ritme.

Wat heb ik eruit geleerd? Ik vond het chronometer idee wel zeer leuk, je deelt je dag in en ziet wat je er uit haalt (in minuten althans). Maar pomodoro volgt niet altijd mijn eigen ritme waardoor ik er creatief mee begin om te springen. Pomodoro jaagt ook geen mensen aan je bureau weg, of slaat de telefoonhoorn niet genadeloos dicht wanneer je wil doorwerken, of wuift last minute deadlines niet weg…hij zal wel een bondgenoot blijven maar ik zet hem af en toe aan de kant. Gezellig genieten van een langere koffiepauze of een uurtje goed doorwroeten, dat kan beslist geen kwaad.