Nooit gedacht dat het jaar 2020 nog een paar verrassingen in petto zou hebben voor mij. Hoewel solliciteren geen prioriteit was, waagde ik twee maanden geleden toch mijn kans voor een vacature. Zonder goed te beseffen dat er al een nieuwe job voor mij in de sterren stond geschreven!
Ik kreeg het heuglijke nieuws op een zonnige woensdagmorgen in november. Ik was zelf niet zo lang uit mijn bed getuimeld want ik genoot van een vrije dag. Mijn smartphone ging over en de organisatie meldde me dat ik gekozen was en dat ze me heel graag wilde aanwerven. Ik kan nog moeilijk beschrijven wat er allemaal door me heen ging: een combinatie van verrassing, ongeloof, blijdschap, schrik en geluk. En nu 2020 op z’n einde loopt…wel, dan loop ik even mee, naar het bijna einde van een HR Support job waar ik 5 jaar lang hard heb in geïnvesteerd.
Kleine retrospectie
Het mooie aan een nieuw hoofdstuk beginnen, is dat je kan terugblikken op de voorbije hoofdstukken. Zo droom ik af en toe weg, ga ik terug in de tijd, naar gebeurtenissen die ik meemaakte op mijn werk, fijne samenwerkingen die ik had met collega’s, mooie projecten die ik mee kon helpen realiseren. Maar evengoed borrelt er frustratie op wanneer ik terugdenk aan stroeve samenwerkingen op kantoor, het minder goede nieuws dat extra personeel aanwerven weeral geen optie was. Die mindere momenten maken ongetwijfeld ook deel uit van een loopbaan, hoe geslaagd hoe die ook mag zijn. Want soms haalde ik ontzettend veel energie uit mijn job terwijl ik op andere dagen hard op mijn tanden moest bijten. En net omdat mijn retrospectie een unieke samenstelling is van up- en downmomenten, vormt ze ook een waardevol instrument om te leren over mijn loopbaan. En dankbaar te zijn voor de gekregen kansen waardoor ik groeide als professional én als mens.
Hopen mag!
Solliciteren prijkte helemaal niet bovenaan mijn wenslijst omdat het coronavirustijdperk in mijn ogen alleen maar roet zou gooien over nieuwe professionele plannen. Groot was mijn verbazing toen ik vernam dat ik een nieuwe job had.
Ook al klinkt het melig, toch besef ik dat je geen hoop mag verliezen wanneer je wil dat je situatie verandert. Hoop heeft geen zekere uitkomst: je hoopt dat het zal gebeuren, maar je weet niet of het zal plaatsvinden, of iets zich zal verwezenlijken. Toch is het net die hoop die richting of sturing kan geven. Door te hopen, stel je doelen, projecten voorop. En ook al komt er dan iets totaal anders uit de bus, door te hopen maak je een mentale oefening, stimuleer je je brein om vooruit te kijken, iets te doen, actief te zijn.
Een spannende overgang
De overgang van een job naar een andere, dat is best spannend. Of zo ervaar ik het toch! De stress van de paperassen en de wettelijke opzegtermijn, het nieuws brengen aan de leidinggevende, de collega’s inlichten…en de spijt dat ik dit ook niet live kon zeggen maar enkel via een onlinevergadering. Het werk al beginnen te organiseren op een manier dat ik daarna de fakkel met een gerust hart kan doorgeven. Een overzicht maken van alle taken die moeten worden overgedragen. Nog andere collega’s en leveranciers inlichten en praktische zaken regelen voor mijn laatste dag op kantoor. En tegelijkertijd overleggen met de nieuwe werkgever over de contractbepalingen en de opzegtermijn.
Dus ja, het is stappen en lopen tussen twee jobs. Want sommige etappes gaan traag – zoals de opzegtermijn presteren – en andere momenten gingen snel, zoals het ontslag doorgeven en vooraf de vakbond raadplegen om te checken of ik wel alle info had. En de laatste 2 weken van mijn opzeg in januari zal ik vermoedelijk in looppas afleggen. Want dan zit ik tussen 2 jobs in waar ik stop met een job en me klaarmaak voor een andere.
Mindful blijven
Ik vergat de voorbije weken bijna te genieten van deze overgang. Overspoeld door emoties en paperassen, vergat ik dat ik trots mocht zijn op het werk dat ik gepresteerd heb de voorbije jaren. Ik deed het met hart en ziel. Dat ik best ook fier mocht zijn omdat ik een nieuwe job gevonden heb in uitdagende omstandigheden. En een job waar ik met veel goesting aan begin.
De rust is ondertussen teruggekeerd en ik beleef nu dag per dag, de laatste weken in mijn huidige job. Ik weet wat er nu is en zal zien wat de toekomst brengt.
Mooi afsluiten
Ik sluit hier niet alleen deze blogpost af…maar binnenkort ook een belangrijk professioneel hoofdstuk. Mooi afsluiten heeft een meerwaarde…als de situatie het toelaat natuurlijk: ik vertrek helemaal niet met slaande deuren of zat niet verwikkeld in grote conflicten, gelukkig maar. Ik heb een goede band met de organisatie waar ik nu nog werk alsook met collega’s en leidinggevenden die er samen met mij aan mooie projecten hebben gewerkt.
En morgen (31/12/2020) sluit ik ook dit jaar af. En niet vergeten: “every end, is a new beginning”.
Happy New Year!
Mijn werkgeluk 