Een heuvel kan een berg blijken te zijn, een beekje kabbelt niet altijd rustig, en strubbelingen kom je tegen wanneer je ze het liefst niet verwacht… 

En zo vergaat het ook in het professionele leven. De ups kunnen heel erg hoog zijn, de downs best laag, en in het midden een existentiële vraag: heeft het nog allemaal zin? 

Want het is geen toeval wanneer ik net voor het grote verlof tegen mijn professionele twijfels aankijk. Want die vormen de apotheose van een aantal gebeurtenissen. Ik gaf het al aan in mijn blog “Ruimte vinden in een nieuwe job”. Ik heb namelijk een hele poos geploeterd in mijn job zonder leidinggevende, sturing of kader. Ik wou projecten lanceren en kreeg ze toch niet volledig van de grond.  

Intrinsieke en extrinsieke motivatie 

Een goede graadmeter is altijd hoe het gesteld is met mijn intrinsieke motivatie: is ze nog sterk genoeg? Krijg ik mijn innerlijke vuur wel aangestoken? Dat betekent dat ik enthousiast naar het werk vertrek en aan mijn bureau voldoende energie voel. Uiteraard is de ene dag de andere niet. Doorgaans fluctueren mijn mentale toestand en energiepeil, maar in het geheel moet het wel goed zitten. 

Ik hou van mijn werk (gelukkig maar!), dat is zeker. Maar de voorbije maanden waren iets te uitdagend om mij voldoende goed in mijn vel te voelen. Lees: de omstandigheden wogen op een gegeven moment toch door op de intrinsieke motivatie. 

Qua extrinsieke motivatie weet ik van mezelf dat een financiële beloning mij geen extra motivatie oplevert. Concreet: in een rotjob zitten en er dik voor betaald worden, heeft me nooit kunnen overtuigen om te blijven op die werkplek. Daarentegen is een extrinsieke motivatie in de vorm van een goede leidinggevende en ondersteunende collega’s wel ontzettend belangrijk voor mij! 

De job, de context… 

De werkomstandigheden spelen bij mij een belangrijke rol. Fijne collega’s, een empathische leidinggevende, een comfortabel bureau…ik ga niet muggenziften maar het bepaalt wel in grote mate hoe ik mij voel op het werk. 

Naast een zinvolle job wil ik dus ook wel goede werkomstandigheden die bijdragen tot mijn goed gevoel op de werkplek. 

Wanneer de twijfel toeslaat 

Wanneer de twijfel toeslaat, ga ik ten rade bij mijn partner en vrienden die me goed kennen en praat ik erover. Een lijstje van pro & contra’s opstellen is een goede zaak, maar ik volg ook wel een beetje mijn gevoel en intuïtie. Want gevoelens en intuïtie zijn ook gelinkt aan vorige werkervaringen: hoe voelde ik me toen ik hetzelfde meemaakte tijdens een vorige job? Welke beslissing nam ik toen? Wat vertelde mijn buikgevoel mij op dat moment? 

Daarnaast ga ik ook op zoek naar patronen. “Bewijs” van positieve of negatieve ervaringen, met collega’s, tijdens een taak, een project. Iets wat ik objectief kan vaststellen. Feiten of reacties die plaatsvonden, gebeurtenissen. Waren die eenmalig? Of wijzen die op een onderliggend probleem? En welk gevoel had ik er toen bij?  

Ik let er wel op om me niet vast te pinnen op 1 idee of gedachte. Maar ik neem tijd om de puzzel te leggen. En te zien of mijn gedachten en emoties geen loopje nemen met mezelf. 

Wat gooi ik allemaal op een hoop…en wat niet? 

Als de twijfel die ik voel het gevolg is van een misverstand, een nare ervaring of andere gebeurtenis, probeer ik dit ook te plaatsen. Als ik merk dat er geen onderliggende patronen zijn, kan ik er mij sneller over zetten. Dat is al een deeltje dat ik niet meer wil meedragen. 

Het is een goede zaak om dit onderscheid te maken tussen een twijfel die voortvloeit uit een ongelukkige samenloop van omstandigheden of een paar omstandigheden die losstaan van elkaar en dan tijdelijk voor een minder goed gevoel zorgen. 

Ten slotte… 

Wat verwacht ik van mijn job? Die vraag blijf ik mezelf stellen. Het is goed om een balans op te maken en te zien of mijn job voldoet aan mijn verwachtingen en mij groeikansen geeft. Dit blijft de rode draad in mijn loopbaan!