Eigen foto: Gran Canaria, El Dedo de Dios
Vorige maand liep ik zalig op het strand in het noorden van Gran Canaria. Even stilstaan bij alles wat er in mij omgaat, is tegenwoordig geen overbodige luxe. Dagelijkse prikkels – mensen, geluiden, gebeurtenissen, noem maar op – doen mijn hoofd wel eens tollen. Soms ga ik er zodanig in mee, dat ik mezelf eventjes verlies en vergeet dat er zoiets bestaat als innerlijke rust.
Mensen zijn geen robotten. Tegenwoordig voel ik me vaker overspoeld door prikkels dan vroeger. Ik kom dan vooral tot de slotsom dat we anders zullen moeten leren omgaan met onze energie. Er komt zoveel op ons af: het werk wordt veeleisender, een hardnekkige FOMO (fear of missing out) zet onze agenda’s vol met leesvoer, sport, activiteiten,…. De druk om zoveel “aandachtafleiders” weg te werken, voel ik bij momenten loodzwaar op mijn schouders. Mijn aandacht verspringt soms zo vaak dat ik er onrustig van word.
Het was dus hoog tijd om op vakantie te gaan, uit waaien, mijn verstand op nul te zetten, een moment geen rekening te houden met wat het leven nog voor mij in petto heeft. Want zelfs in het dagelijkse leven ligt er zoveel “onrustige verleiding” op de loer.
Mijn werkgeluk 